လြယ္ဆုိင္ေတာင္ကုိ ဆင္ျဖဴေတာ္ဦးတုိက္ျခင္းအေၾကာင္း

အျခားရူမုိင္တုိ႔၏ နတ္ပြဲမ်ားသည္ သာမာန္ဗုဒၶသာဘုရားပြဲမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။  ဗမာ့လူမ်ိဳးတုိ႔၏ပြဲ ႏွင့္ တူပါသည္။ ကြဲျပာျခားနားမွဳ မရွိေပ။ ရူမုိင္တုိ႔၏ အထူးထုတ္လုပ္ကုန္အျဖစ္ကား လက္ဖက္ျခံ လုပ္ငန္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ နိဒါန္း၏ မိတ္ဆက္ဒ႑ာရီအျဖစ္ ဟန္ပန္အမူအရာကား ေအာက္ပါအတုိင္းေျပာျပခဲ့ပါ သည္….။

လြန္ခဲ့ေသာေျမာက္မ်ားစြာ ကာလတုံးက၊ နတ္ပြဲမ်ားကုိ ဘီလူးေတြက မထင္မရွာေသာျမစ္တစ္ခုတြင္ က်င္းပခဲ့သည္ ဟု ဆုိ၏။ ဘီလူးကေလးတစ္ေယာက္ ျမစ္ထဲသုိ႔ က်သြားေလ၏။ ထုိေနာက္ ကေလးသည္ ေရနစ္၍ ၾကီးက်ယ္မဟုတ္ေသာ“ယမဒီေက်သူ ” (အေလာင္းမဏိစည္းသူ) က ထုိကေလးကုိ ကယ္တင္ခဲ့သည္။ ထုိကေလး၏မိခင္က ထုိယမဒီေက်သူ ကုိ ေက်းဇူးဆပ္သည္႔အေနျဖင့္ ငွက္အေသမ်ားကုိ ဆက္သေလ၏ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာမပ်က္မစီး ပကတိအတုိင္း ၾကြင္းက်န္ေနခဲ့ပါသည္။  ယမဒီက  စစ္ေဆးခဲ့၏။  ထုိေနာက္ လည္းေခ်ာင္းထဲမွာ အခဲတုံးတစ္ခုေတြ႔ခဲ့သည္။သူသည္ ခႏၶာကုိယ္ကုိ ေဖါက္၍ ဖြင့္ေလ၏။  အေစ့တစ္ေစ့ လည္းေခ်ာင္းထဲ၌ ပိတ္ဆုိ႔ေနပါသည္။ ထုိငွက္ကုိသတ္ျဖတ္ခဲ့ေလ၏။  ခႏၶာကုိယ္ထဲ သုိ႔  အေစ့ကုိ ဖယ္လုိက္ေသာအခါ သူသည္ ခ်က္ခ်င္းပင္ အုိမင္းရင့္ေရာ္ခဲ့ပါသည္။  ထုိေနာက္ ထုိငွက္ကုိ အေ၀းသုိ႔ လြင့္ပစ္လုိက္ေလ၏။  ယမဒီေက်သူ သည္ ထုိအေစ့ကုိသိမ္းဆည္းခဲ့ပါသည္။ အခ်ိဳ႔ေသာေနရာသုိ့ ထုိအေစ့ကုိသင့္ေတာ္ေသာေနရာႏွင့္ ေျမဆီေကာင္းေနရာ မ်ား  စုိက္ပ်ိဳးရန္ သြားေရာက္ျပီး လည္ပတ္သင့္သည္ဟု ေျပာဆုိခဲ့ေလ၏။

လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္းသုံးရာေျခာက္ဆယ္ခန့္ေလာက္က သူသည္ ေတာင္ပုိင္း၌ ရွိေသာ လြယ္ဆုိင္းေတာင္ကုိ( တန္ခုိးရွိေသာေဖာင္ေတာ္) အရာရွိႏွင့္ ေနာက္လုိက္၁၀၀,၀၀၀(တစ္သိန္း) ေဖာင္စၾကားျဖင့္ လွည့္လည္ခဲ့ပါသည္။ သူသည္ တမန္ဆာေက်းရြာတြင္ ေတာင္မွ ကုိက္ငါးရာအေ၀းခန့္ လြယ္ဆုိင္ေတာင္ကုိ ဆင္ျဖဴေတာ္ျဖင့္ ၾကြေတာ္မူပါသည္။ ထုိဆင္ျဖဴေတာ္သည္ လြယ္ဆုိင္းေတာ္ေျခသုိ႔ဆုိက္ေသာအခါ ဒူးေထာက္၍ ဦးတုိက္ေနခဲ့ပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ လည္းေကာင္းေနရာ ျမတ္စြာဘုရား၏ အခ်ိဳ႔ ဓါတ္ေတာ္မ်ား ရွိခဲ့သည္ဟု ရည္ညြန္ေနပါသည္။ ထုိစဥ္ ဘုရား၏ဓါတ္ေတာ္မ်ားကုိ ရွာေဖြခဲ့၏။ ထုိေနာက္ အပ်က္အစီးေအာက္တြင္ အရုိးမ်ားေတြ႔ခဲ့၏။ ထုိအရုိးမ်ားျပန္လည္းေျမၾကီးထဲသုိ့ျမွပ္ျပီး ထုိအေပၚတြင္ ယမဒီေက်သူကေစတီေတာ္တစ္ဆူ  ျပန္လည္းတည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ထုိေနရာ အမ်ားျပည္သူမ်ား ကုိးကြယ္ၾကရန္ ေၾကျငာခဲ့သည္။ ျပီးေနာက္သူ မုဆုိးႏွစ္ေယာက္ကုိ ေခၚခဲ့ေလ၏။ ( ထုိမုဆုိးသည္ေတာင္သူဟုဆုိ၏) သူတုိ့သည္ လာဆန္ ႏွင့္လာဆီ တုိ႔သည္ ထုိလူမ်ိဳးမ်ားကုိ အေစ့ေပးခဲ့သည္။ ငွက္ေသ၏ ဇလုပ္မွရရွိခဲ့ေသာ အေစကုိ စုိက္ပ်ိဳးဖုိ့ရန္ ေပးခဲ့၏။ ထုိသခင္သည္ တမန္ဆာေက်းရြာ ကုိ တစ္ပတ္ေနထုိင္ခဲ့သည္။ ထုိေနာက္ သူ၏အရာရွိသုံးေယာက္ ထားခဲ့၍ ထုိအပင္မ်ားၾကီးၾကပ္ဖုိ႔ရန္ ႏွင့္စုိက္ပ်ိဳးရန္ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထုိေတာင္သူမ်ားသည္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ထုိအေစ့ကုိလက္ခံ၍  စုိက္ပ်ိဳးခဲ့ရာ “ လက္တစ္ဖက္ပင္” ဟု ေခၚၾကေလ၏။ ထုိေ၀ါဟာရ ကုိ ခုကာလေရြ႔ေျပာင္း၍ လက္ဖက္ျဖစ္၏။ ေက်းဇူးသခင္သည္ ထုိေတာင္သူမ်ားကုိ ဤ ကဲ့သုိ႔ေျပာဆုိေလ၏။ အကယ္၍ လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္လက္ခံခဲ့ေသာ္ (ေလာက၀တ္ႏွင့္ ရုိေသျခင္း လုိအပ္ခ်က္အရ ) သူတုိ႔သည္ ခ်မ္းသားၾကပါလိမ့္မည္။ မည့္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ ယခုသူတုိ႔သည္ဆင္းရဲၾကသည္။ လြယ္ဆုိင္းေတာင္သည္ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ တကယ့္ျမင့္ျမတ္ေသာ ေတာင္ ထိမ္းသိမ္းထားပါသည္။  နွစ္စဥ္တေပါင္းလတြင္ ဘုရားပြဲ စည္းကားသုိက္ျမိဳက္စြာ က်င္းပၾကပါသည္။

ေစတီေတာ္မ်ားအနက္ ကြဲျပားျခားနားစြာ လြယ္ဆုိင္ေတာင္ေပၚတြင္ တည္ထားကုိးကြယ္ခဲ့ၾက၏။ ေစတီတစ္ခုမွာ မွန္ျဖင့္ျပဳလုပ္၍ တည္ထားကုိးကြယ္၏။ လက္ဖက္ပင္ၾကိီးသည္ မူလ ယမဒီေကသူ (အေလာင္မဏိစည္းသူ) က စုိက္ပ်ိဳးခဲ့သည္႔လက္ဖက္ပင္ကုိ     ယေန႔တုိင္ရွိပါသည္ဟု ဆုိေလ၏။ အခ်ိဳ႔ကေတာ မူလလက္ဖက္ပင္ကုိ ဗမာ့စစ္သား မ်ားက ခုတ္ျဖတ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိၾက၏။

ထုိလက္ဖက္ပင္ၾကီးကုိ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ အသက္သခင္ကဲ့သုိ႔ ရုိေသၾက၏။လြယ္ဆုိင္ေတာင္သည္ ေရွးေဟာင္း ဓါတ္ပုံအနည္းငယ္ရွိပါသည္။ ထုိေတာင္ေျခတြင္ နြားတင္ကုန္ႏွီးရွိသည္။ ပထမဦးဆုံး လက္ဖက္ကုန္သည္အျဖစ္ စတင္လုပ္ကိုုင္သူကုိ ရုပ္ထုလုပ္ထားပါသည္။ ရွမ္းဘာသာအမည္အားျဖင့္ “ ဆမ္ေလာ” ဟုေခၚပါသည္။ ထုိ ေနရာ ၌ပင္ႏြားတင္လာသည္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္ ကုိ ရည္စူး၍ ရုပ္ထုျပဳလုပ္ထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အျခားတစ္ဖက္တြင္ ငွက္တစ္ေကာင္းက ေက်ာက္သားျဖစ္ေနသည္။ ယမဒီမဒိေကသူ က တည္ေဆာက္ေပးခဲ့သည္ဟု သူတုိ႔ေျပာဆုိေလ၏။ ယမဒီေကသု( အေလာင္းမဏီစည္းသူ) တပ္မန္ဆာေက်းရြာကုိ စခန္းခ် ေသာအခါ  ပေလးလူမ်ိဳးထဲက ပေလာင္တုိင္းရင္းသားမ်ား ( အေလာင္းမဏိစည္းသူ)ကုိ ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ခဲ့ပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဆံပင္တစ္မ်ွင္ ကုိ အစားထဲသုိ့က်ခဲ့၍ ပေလးအမ်ိဳးသမီး မ်ားအား ဆံပင္ရိတ္ရမည္ ဟု သူက အမိန္႔ေပးခဲ့ပါသည္။ ထုိအက်ိဳးဆက္အားျဖင့္ ယေနတုိင္ပေလးအမ်ိဳးသမီးမ်ားသည္ ဆံပင္တုိးေအာင္ ရိတ္ထားၾကပါသည္။

က်မ္းညြန္တစ္ခုကုိ ႏွိင္ယွဥ္၍ ေ၀ါဟာရမ်ား သက္ေသတစ္ခု ျပည့္စုံခုိင္လုံစြာ ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ ၀ ႏွင့္ပေလာင္ ( လာ၀ူႏွင့္ (သုိ႔မဟုတ္) ၀ူ ပေလာင္ (သုိ႔မဟုတ္) ပေရာက္ တုိ့၏ ဘာသာစကားတုိ႔သည္ နီးစပ္လ်ွက္ပါသည္။ ခ်င္းေဖာ္ တုိ႔ထက္ ဘာသာစကား အရမ္းကြာျခားမွဳ မရွိေပ။ ( သုိ႔မဟုတ္) ခ်င္လူမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။ မည့္သုိ႔ဆုိေစကာမူ ရူမို္င္တုိ႔သည္ ရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထုိေနာက္ အျခားေဒသစကားမ်ား ကုိ ပယ္ခ်ဖုိ႔ရန္ႏွင့္ သက္သက္ျပဖုိ့ရန္ မေစာ္ကားေပ။ ၀လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ မိမိေက်းရြာထဲတြင္ ရူမုိင္ႏွင့္ပေလာင္ အေၾကာင္းကုိ ဗဟုသုတမရွိၾကပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔သည္ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္ ၏ အစိတ္အပုိင္းျဖစ္ၾကသည္ ဟု ယုံၾကည္ခဲ့ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ျငားလည္း ၀လူမ်ိဳးႏွင့္ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ကုိလုိနီမ်ားက အင္မတန္ အေနခက္ေအာင္ မျပဳလုပ္ေပ။ ၀လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ အတူတကြ က်ိဳင္းတုံထဲမွာ နီးကပ္စြာ ေနထုိင္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိေနာက္ ေဆြးမ်ိဳးမ်ားအျဖစ္ ျငင္းပယ္ျခင္းမရွိၾကေပ။ မစ္စတာ စတီလုိင္း( Mr, Stirling)က ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား အေျခခ်ေနထုိင္ပုံ အခ်က္အလက္မ်ားကုိ ေအာက္ပါအတုိင္းေဖာ္ျပပါသည္…..။

“  က်ိဳင္းတုံတြင္ လူမ်ိဳးစု အနည္းငယ္ရွိပါသည္။ က်ိဳင္းတုံျပည္ ၌ ေရွးပေ၀သဏီက အေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့သည္ဟု အမ်ားခဲ့ၾကပါသည္။ သူတုိ႔သည္ သူတုိ႔၏ အဖုိးက ေတာင္ပုိင္းနယ္မွ လာခဲ့သည္ဟု ယုံၾကည္ခဲ့ပါသည္။ သူတုိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ အေနာက္ပုိင္းစရုိက္လကၡဏာမ်ားမူ သူတုိ႔၏ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားတြင္ သင္ယူခဲ့ၾကသည္။ အျခားလူမ်ိဳးျခားမ်ား ႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္းကုိ   အင္မတန္ရွားပါးသည္။ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား အားအိမ္ေထာင္ျပဳရန္ မျငင္းပယ္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သူတုိ႔၏ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက မလွေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ဆင္းရဲၾကပါသည္။ မိန္းကေလးမ်ားကုိ ေငြေၾကးျဖင့္သူမ၏  အမ်ိဳးသားက ခ်မ္းသာခဲ့ေသာ္ မိဘမ်ားအား ရူပီ (၇၀) ျဖင့္  တင္းေတာင္းရပါသည္။ ထုိေနာက္သူမသည္ သူမ၏ လင္ေယာက်ၤားမိသားစုက ေသဆုံးသည့္တုိင္ေအာင္ပိုိင္ဆုိင္ထားပါသည္။  သက္ၾကီးရြယ္အုိးႏွင့္ဘုန္းေတာ္ၾကီး ပ်ံလြန္ေတာ္မူေသာအခါ မီးျဖင့္ သျဂိဳဟ္ၾကပါသည္။ အျခားသူမ်ားကုိ  ေျမျမွပ္ၾကပါသည္။ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ရုိးရာနတ္ကုိ ပူေဇာ္ပသေနမွဳ ကုိ ၀မ္းနည္းသည့္ပုံမေပၚေပ။ ထုိေၾကာင့္ ဖ်ားနားေသာအခါ မိရုိးဖလားရုိးရာနတ္ကုိ ပူေဇာ္ပသပါသည္။ သူတုိ႔သည္လက္ျဖစ္ မီးလင္းဖုိးမရွိပါ။ (သုိ႔မဟုတ္) သူတုိ႔အဘုိးဖြားအတြက္ နတ္စဥ္မရွိပါ။ သုိ့ေသာ္ထုိနတ္မ်ားသည္ ပူေဇာ္ပသေသာသူမ်ား အၾကိဳက္ျဖစ္ရန္ နွင့္အလာတူ ေဒသခံနတ္မ်ားလည္းပူေဇာ္ၾကပါသည္။ မိသားစုအမ်ားအျပား တစ္အိမ္ထဲပင္ ေနထုိင္ၾကပါသည္။ ေက်းရြာမ်ားသည္ စည္းကမ္းတင္းၾကပ္ၾကပါသည္။ အစဥ္အျမဲပင္လယ္မ်က္ႏွာအျမင့္ေနထုိင္ၾကပါသည္။ သူတုိ႔လယ္ယာအျဖစ္ ဘိန္းစုိက္ပ်ိဳးၾက၏။ သူတုိ႔သည္ေတာင္ေစာင္ လယ္ ရွိေသာ္ျငားလည္း  မိမိ၀မ္းစားဖူးလုံရန္အတြက္ မစုိက္ပ်ိဳးၾကေပ။ရွမ္းလူမ်ိဳးထံမွ ၀ယ္ယူစားသုံးၾကပါသည္။ ပေလာင္လူမ်ိဳးအင္မတန္ ရုိသာၾကပါသည္။ အလုပ္ၾကိဳးစားၾကပါသည္။ သူတုိ႔၏ အမ်ားဆုံးအေျခခ်ေနထုိင္ေသာေနရာကား ၾကြယ္၀ခ်မ္းေသာသူမ်ားၾက၏။”

ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်းသည္မ်ားစြာ ေျခဦးတည္ရာသုိ႔ အေျခခ်ေနထုိင္ျပီး ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း၌ အနည္းငယ္ပ်ံက်ဲစြာ ေတာင္ကုန္းျမင့္ေပၚတစ္ေလ်ာက္တြင္ အေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့ၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားအားလုံးတုိ႔သည္ အျမဲတန္း ေတာင္ပုိင္းမွ လာခဲ့သည္ဟု လူတုိင္း၀န္ခံခဲ့ၾကပါသည္။ ၀လူမ်ိဳးမ်ားကုိ အခ်ိတ္အဆက္ရွိခဲ့ပါသည္။ (သုိ႔မဟုတ္) ရီအာင္းေတာင္ေပၚသားျဖစ္ၾကေသာ.. (Yang Lam)ယမ္လင္(Yang Sek) ၊ယမ္ဆက္ႏွင့္ (Yang Wan Hkun) ယမ္၀မ္ခြန္ တုိ႔ျဖစ္ၾကပါသည္။ ၀လူမ်ိဳးမ်ားသည္ မိမိကုိယ္ကုိယ္ “ ေဒသခံတုိင္းရင္း(၀)လူမ်ိဳးမ်ား” ဟု ေၾကြးေၾကာ္ထားပါသည္။ က်ိဳင္းတုံ၌ရွိေသာ ၀လူမ်ိဳးမ်ားသည္ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရေသာ္ သူတုိ႔သည္ က်ိဳင္းတုံမွ ထုိင္းနုိင္ငံ၊ ခ်င္းမိုိင္ အထိ မူလ၀လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကသည္ဟု ေျပာဆုိခဲ့ၾကပါသည္။ ဤ အခ်က္သည္ ထူးျခားေသာ ရူမို္င္းမ်ိဳးနြယ္တုိ႔၏ရုိးရာဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားႏွင့္အတူ ၀လူမ်ိဳးတုိ႔ဆက္ႏြယ္ပါ၀င္ပတ္သက္ပုံကား သူတုိ႔၏ ဘုိးေဘးဘီ၊ဘင္ကတည္းက  သထုံျပည္မွ လာခဲ့ၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ႏွာ ၅၂၇။

၉၊၂၃၊၂၀၁၁ ည ၉း၂၀ မိနစ္ေရးသာျပီးသည္။

ေမတၱာျဖင့္

အရွင္ဇ၀န

(ကုိလံဘုိျမိဳ႔။ သီရိလကၤာနုိင္ငံ)