ေျမဇာပင္ ေတာလက္ေက်းရြာျပည္သူမ်ား

ဤစာတမ္းကို လူမ်ိဳးစြဲ၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ ေဒသစြဲ မရွိဘဲ ရိုးသားစြာ ေရးသားရျခင္း ျဖစ္ပါသည္ဟု ေရွးဦးစြာ ဝန္ခံပါရေစ။ ျပည္သူမ်ားအေပၚ နအဖ မေကာင္းလွ်င္ နအဖ မေကာင္းေၾကာင္းမ်ား ေရးသားတင္ျပတတ္ၾကသလို ေတာတြင္းလက္နက္ကိုင္မ်ား၏ ေက်းရြာျပည္သူမ်ားအေပၚ အနိဳင္က်င့္ဖိႏွိပ္မႈမ်ား၊ ဘဝတက္လမ္းမ်ားကို အညြန္႕က်ိဳးေစမည့္၊ နစ္သထက္နစ္ေစမည့္လုပ္ရပ္မ်ားကိုလည္း ေရးသားတင္ျပသင့္မည္္ ထင္၍ ေလ့လာေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း၊ ေက်ာက္မဲခရိုင္၊ မိုင္းေငါ့ျမိဳ႕နယ္ခြဲ ခြန္ခါေက်းရြာအုပ္စု၊ ေကာင္းကေလာ့ေက်းရြာအုပ္စု၊ ေက်ာက္လံုးၾကီးေက်းရြာအုပ္စု၊ ကြမ္းစလန္းေက်းရြာအုပ္စု ။ မိုင္းလံုျမိဳ႕နယ္ခြဲ ပါလိုင္ေက်းရြာအုပ္စု ႏွင့္ သီေပါျမိဳ႕နယ္ခြဲ ခြန္ေဟာ့ေက်းရြာအုပ္စု ေဒသတြင္ ကခ်င္၊ ရွမ္း၊ တအာင္း(ပေလာင္)၊ လီဆူး လူမ်ိဳးမ်ား ေနထိုင္ၾကပါသည္။ ကခ်င္လက္နက္ကိုင္မ်ားဟာ မိုင္းေငါ့ျမိဳ႕နယ္၊ လြယ္ခန္း၊ ဖာဖိန္႔ကခ်င္ရြာမ်ားတြင္ ေနထိုင္ျပီး လႈပ္ရွားၾကသည္။ အျခား လူမ်ိဳးစုငယ္မ်ားအား ေႏွာင့္ယွက္ျခင္း ၊ ဖိႏွိပ္ျခင္း မရွိပါ။ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားသည္ 2011ခုႏွစ္ တြင္ အင္းအား 70 ဝန္းက်င္ခန္႔ ျပန္လည္ စတင္လႈပ္ရွားခဲ့ပါသည္။ 2012ခုႏွစ္ ၊ 3 လပိုင္းဝန္းက်င္တြင္ တပ္ဖြဲ႔ 1 မွ 7 အထိ စိုင္းလမ္း၊ စဝ္ေခမာ၊ စုိင္းစြမ္းေခး၊ စိုင္းစြမ္းမိန္း စသည္ရွမ္းလက္နက္ကိုင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အင္းအား မခန္႔မွန္းနိဳင္ေလာက္ေအာင္ တပ္အင္အားတိုးခ်ဲ႕ လာပါသည္။ တိုးလာပံု တိုးလာနည္းကို အတိအက် မသိရေသာ္လည္း နယ္ေျမခံေဒသေနထိုင္သူတို႔၏ ေၾကာက္ရႊံထိပ္လန္႔ၿပီး ေနထိုင္စားေသာက္ေနရပံု၊ ေျပးလႊာေနရပံု၊ ပ်က္စီးပံုမ်ားကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး က်ဴးလြန္ေနေသာလက္နက္ကိုင္မ်ား ရွိေနျပီဟု ယံုမွတ္မွားစရာ မရွိေပ။ ရွမး္လက္နက္ကိုင္မ်ားသည္ ဘိန္းမ်ားကို ကုိယ္တိုင္ စုိက္ပ်ိဳး ေရာင္းဝယ္ သံုးစြဲ ေသာေၾကာင့္ ေဒသခံ တအာင္း၊ လီဆူလူမ်ိဳးစုငယ္မ်ား၏ ဘိန္းသံုးစြဲမႈႏွဳနး္သည္ မ်ားသထက္မ်ားလာသည္။ ယခင္က ဘိန္းမဲ သာ ၾကာဖူးေသာ္လည္း ယခုႏွစ္တြင္ ဘိန္းျဖဴ ႏွင့္ ယာမ မ်ား ေပၚေပၚတင္တင္ သံုးစြဲေနၾကသည္ကို ျမင္ေတြ႕ေနရသည္။ ဘိန္းစြဲေသာေဒသခံလူမ်ားကို သတင္းေထာက္ခ်ကာ ဆန္က်င့္သူမ်ားအား ႏွိပ္စက္ညွင္းပန္း သတ္ျဖတ္မႈမ်ားလည္း ရွိသည္ဟု ၾကားဖူးသည္။ လူမ်ိဳးစုငယ္မ်ားအား ရွမး္လူမ်ိဳးတို႔နွင့္ တန္းတူ ပညာဗဟုသုတမရွိနိဳင္ေစရန္ ၊ မတိုးတက္နိဳင္ေစရန္ မူးယစ္ေဆးျဖင့္ လူမ်ိဳးအညြန္းတံုးနည္းကို က်င့္သံုးသည္။ ထိုအျပင္ တအာင္း၊ လီဆူး ရြာမ်ားအား ဆပ္ေၾကးေကာက္ျခင္း၊ စစ္ေကာက္ျခင္းမ်ားကိုလည္း က်င့္သံုးသည္။ တအာင္း၊ လီဆူးရြာ အိမ္ေျခ 100 အထက္ရွိလွ်င္ က်ပ္10 သိန္းမွ အထက္ ၊ ကားပိုင္ရွင္မ်ားမွာ က်ပ္ 2 သိန္းမွ အထက္ ကို ေက်းရြားလူၾကီးမွတဆင့္ အမိန္႔အာဏာသံုးကာ ေပးေဆာင္ၾကရသည္။ ဆန္အိတ္မ်ားလည္း ေပးေဆာင္ရပါေသးသည္။ အဓမၼစစ္ေကာက္ျခင္းကို ရြာအိမ္ေျခအၾကီး အငယ္အလိုက္ 12 ေယာက္မွ အနဲဆံုး 3 ေယာက္အထိ ေကာက္ခံခဲ့ၾကသည္။ ေက်းရြာမ်ားတြင္ မဲႏႈိက္ျပီး မဲက်သည့္အိမ္သည္ ေယာက္က်ားသား ရွိက သြားကို သြားရသည္။ ေယာက္က်ားသားမရွိက ေငြ 15 သိန္းအထက္ လူငွါး ျပီး အလိုက္သြားေပးရသည္။ မသြားလွ်င္ မိဘ ၊ ညီအကို ၊ ျခံေျမမ်ားကို သိမ္းပိုက္သည္။တပ္ဖြဲ႕မွ ထြက္ေျပးလွ်င္ မိဘ၊ ညီအကုိမ်ားအား ဖမ္းခ်ဳပ္ထားသည္။ တပ္ဖြဲ႕တြင္ ရွမ္းလူမ်ိဳးတပ္သားႏွင့္ တန္တူ အခြင့္အေရးမေပးေခ်။ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲေသာ၊ အသက္အႏၱရယ္မ်ားေသာ လုပ္ရပ္မ်ားတြင္ လူမ်ိဳးစုငယ္ တအာင္း၊ လီဆူတပ္သားမ်ားကုိ အသံုးခ်သည္။ တအာင္းလူူမ်ိဳးမ်ားသည္ 95% ဗုဒ္ဓဘာသာျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ မိရုိးဖလာထံုတမ္းအရ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္လိုျပီး စစ္တိုက္ျခင္းကို ေရွာင္းရွားလိုၾကေသာေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ျခင္းကို စြန္႔ထားၾကသည္။ ဤသည္ကို အခြင့္ေကာင္းယူေသာ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားသည္ အဓမၼစစ္ေကာက္ျခင္း၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခိမ္းေျခာက္ျခင္းတို႔ ေၾကာင့္ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ တြင္ တပ္သား 100လွ်င္ တအာင္းလူမ်ိဳး 50အထက္တြင္ ရွိသည္ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆုိၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ ရြာတြင္သံုးမရေသာ ဘိန္းစားမ်ားကို ငွါးျပီး ထည့္ေပးလိုက္ေသာေၾကာင့္ ရွမ္းလက္နက္ကုိင္ မ်ားတြင္ ဘိန္းစားသူ မ်ားသည္။ ငါးၾကင္ဆီ ျဖင့္ ငါးၾကင္ေက်ာ္သလို ရြာခံတပ္သားကုိသာ ရြာထဲသို႔ ျပန္ေကာက္ခိုင္းတတ္သည္။ နဂိုကတည္းကမွ စားဝတ္ေနေရးကို ပင္ပန္းစြာ ရုန္းကန္းေနရေသာ ေတာသူေတာင္သားမ်ားသည္ ဤစစ္ေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ကေလးလူငယ္မ်ားအား ေက်ာင္းမွန္မွန္ မဖြင့္ေပးနိဳင္ျခင္း၊ ေက်ာင္းမထားနိဳင္ျခင္း၊ စေသာ ဒုက္ခမ်ားကို ၾကံဳေတြ႕ေနရပါသည္။ က်ီးလန္႔စား စားသကဲ့သိုု႔ လက္ဖက္ျခံ ၊ ေတာင္ယာမ်ားကို သြားလာလုပ္ကုိင္ေနရသည္။ ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ားသည္ လူမ်ိဳးၾကီးဝါဒ စြဲကိုင္ထားၿပီး ျမန္မာသီးခ်င္း မဖြင့္ရ၊ နားမေထာင္ရ။ ျမန္မာစကား မေျပာရ၊ ေတြ႕ရွိလွ်င္ ေအာ္ဟစ္ျခိမ္းေျခာက္ရိုက္နွက္တတ္၏။ ရွမ္းရိုးရာ စာေပ၊ သီးခ်င္းမ်ားကို သာေလ့လာဖို႔ သင္ၾကားဖို႔ အမိန္႔နွင့္ ျပဳလုပ္သည္။ တအာင္းရြာမ်ားမွ အေျခခံ ပညာ တန္းေက်ာင္းသင္ေပးေသာ ဆရာ ဆရာမ ဝန္းထမ္းမ်ား၊ ရြာစာေရးမ်ားအား လုပ္ၾကံသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကတည္းက က်င့္သံုးလာသည္။ လူကို လုပ္ၾကံသည့္အျပင္ အိမ္တြင္းရွိ ေရႊေငြ ပစ္စည္းမ်ားကိုလည္း ယူေဆာင္တတ္သည္။ မိသားစုဝင္ပံုမ်ား ယူေဆာင္ျပီး ျခိမ္းေျခာက္စကားမ်ား ေျပာတတ္ၾကသည္မွာ ဓျမအၾကီးစား ကဲ့သို႔ပင္။ မိုင္းေငါ့ျမိဳနယ္ခြဲ၊ သီေပါျမိဳနယ္ခြဲ၊ မိုင္းလံုးျမိဳနယ္ခြဲ အတြင္းရွိ အခ်ိဳ႕ေသာရွမ္းရြာမ်ားသည္ တခ်ိန္က တအာင္းရြာမ်ားျဖစ္ျပီး ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ား၏ အဓမၼဖိနွိပ္အၾကပ္ကုိင္မႈေၾကာင့္ မိခင္တအာင္းရုိးရာ စာေပ မ်ားကို မျမတ္နိဳး မလိုက္စားဝံ့ဘဲ ရွမ္း ရိုးရာမ်ား ေလ့လာလိုက္စားရင္း ၇ွမ္းအတု မ်ား ျဖစ္လာၾကသည္မွာ ဒုႏွင့္ေဒး။ ရွမ္းျပည္ အေရွ႕ပိုင္း ရွိ က်ိဳင္းတံု တအာင္းလူမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း ထိုနည္းမက ရွမ္းလက္နက္ကိုင္မ်ား ဖိႏွိပ္သိမ္းသြင္းထားၾကသည္။ မိမိကိုယ္ကုိ တအာင္း(ပေလာင္)ဟု မေျပာရဲေလာက္ေအာင္ ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံခဲ့ရသည္။ က်ီးကန္သည္ ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာ္လည္း ေဒါင္းမျဖစ္နိဳင္ဘဲ က်ီးကန္ဟာ က်ီးကန္ပဲ ျဖစ္သည္။ ရွမ္းလူမ်ိဳးသည္ ရွမ္းလူမ်ိဳးသာျဖစ္သည္။ အျခားလူမ်ိဳး မျဖစ္နိဳင္။ ထိုနည္းတူစြာ တအာင္းလူမ်ိဳးသည္ တအာင္းလူမ်ိဳးပင္။ အျခားလူမ်ိဳး မျဖစ္နိဳင္။ အဓမၼဖိနွိပ္မႈေၾကာင့္ အျခားလူမ်ိဳးျဖစ္လွ်င္ အတုပင္ ျဖစ္မည္။ အစစ္မျဖစ္နိဳင္။ သမိုင္းကို ျပင္၍ မရစေကာင္းသလို ျပင္၍ ရေကာင္းလွ်င္လည္း သမိုင္း မမည္။ လူမ်ိဳးမုန္းတီးေရး ၾကီးမားေစဖုိ႔ ဤစာကို ေရးသားတင္ျပရျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာေသာ ဒီမိုကေရစီေခတ္ႏွင့္အညီ ျပည္သူမ်ားအားလံုး တန္းတူညီမွ် ျဖစ္ဖို႔ရန္ က်န္ရွိေနေသးေသာ ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဆံုးရႈံးေနေသာ ေဝးလံေခါင္းပါးေသာ ေတာရြာေက်းလက္မ်ားကို ကူညီခ်င္ေသာ က်ေနာ့္ေစတနာမွ်သာ။ ေနမင္းႏြယ္ - ေက်ာက္မဲ