လူဦးေရစာရင္း

အထက္ပါေဖာ္ျပခ်က္မ်ားသည္ မုိးမိတ္ေဒသရွိ ဒ႑ာရီပုံျပင္ မ်ွသာျဖစ္ပါသည္။ သုိ့ေသာ္ ေတာင္ပုိင္းနယ္ သီေပါ ေတာင္တန္းေဒသမ်ားတြင္ ေနထုိင္ေသာပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား အသုံးျပဳဖုိ့ရန္ ခက္ခဲပါသည္။ `ဤေနရာတြင္ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျငင္းဖုိ့ရန္ အင္မတန္ ခက္ခဲနုိင္ဟု သံသယမရွိ ပဲ ယုံၾကပါသည္။ သုိ့ေသာ္  အဓိက ေငြးေၾကးအရ သံသယ ကင္းရွင္းစြာေနထုိင္သုံးစြဲၾကကာ ဗမာလူမ်ိဳးမ်ားထံ ခယစရာမလုိပဲ သုိ့ေသာ္ လုပ္ငန္းကိစၥ နွင့္ လက္ဖက္လုပ္ငန္းမ်ား ပတ္သက္လာလွွ်င္ တရုပ္ကုန္သည္မ်ားထံ  က်ိဳးနြံစြာ ဆက္ဆံေနရပါသည္။ ေရွ႔ေခတ္လူမ်ိဳးအေရးအေသြးပုိင္ဆုိင္ရာတြင္ ေဒသခ်င္နီး ေသာ ကခ်င္လူမ်ိဳးတုိ့ထက္ အားနညး္ေနသည္ကုိေတြ႔ရပါသည္။  မည္သုိ႔ျဖစ္ကာမူ  သူသည္  အင္ဒုိ ခ်ိဳင္းနား အဖြဲ႔အစည္း ၏ ခ်ိန္ခြင္  ကုိ သူကုိယ္တုိင္ ထက္ သူ၏ကုိယ္သိကၡာ ျပန္လည္ေ၀ငွပါလိမ့္မည္။

          ထုိစကားထဲမွာ ပုဂၢိဳလ္ တစ္စုံတစ္ေယာက္ သည္ သူ၏အျပင္ဘက္ အထပ္ ထုိက္သင့္ေသာအခါ ၀ယ္ သူကုိ လစ္လု်ဳရွဴ ဖုိ့ရန္ ေယဘုေယယ် အားျဖင့္ အခ်ိဳသေသာ သေဘာထားဆီသုိ့  ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ပင္ကုိယ္ အရည္အေသြး ရွာေဖြဖုိ့ရန္ ခ်ီးမြမ္းခန္းမဖြင့္သည့္တုိင္ အနည္းဆုံး ေလးစားဖြယ္ ေသာ ပင္ကုိယ္ အရည္အေသြးမ်ား ရွိၾကပါသည္။

          လူဦးေရစာရင္း 

 

၁၉၀၅ ခုနွစ္ သန္းေခါင္စာရင္း စစ္တမ္းထဲတြင္ ပေလာင္လူမ်ိဴးအုပ္စု အဖြဲ႔မ်ားသည္ လမ္းေၾကာင္းျပန္လားေသာဦးေရး မ်ားမွာ (၅၆,၈၆၆) ရွိပါသည္။  ထုိဟာသည္  ေဒသဧရိယာ (၃) ခု ကုိ ရွင္းျပပါသည္။ ၁။ ပတၱျမားခရုိင္ ( မုိးမိတ္အပါအ၀င္)  ပေလာင္လူမ်ိဴးမ်ားကုိယ္စားလွယ္ ေပါင္း (၁၆၄၁၆)နွင့္ ေျမာက္ပုိင္းရွမ္းျပည္နယ္နယ္ (၂၈၂၄၆) ဦးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။   ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္းနယ္ တြင္  လူဦးေရးေပါင္း (၁၁၇၆၃)ဦး ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ တုိင္းနွင့္ဆုိင္ေသာ သန္းေခါင္စာရင္း မွတ္တမ္းျပဳစုခ်က္သည္ အျခားေသာ ျပည္နယ္တြင္ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား မည္မ်ွရွိေနသည္ကုိ မွတ္တမ္းတင္ စာရင္းအင္း မျပဳစုနုိင္ခဲ့ေပ။ သုိ့ေသာ္ ဘာသာစကား အခ်က္အလက္  က ထုိ စာရင္းမ်ား ေဖာ္ျပခ်က္အရ  ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား သည္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း တြင္( ၁၉၀၁ မတ္လ တစ္ရက္ေန့ )၁ လူဦးေရး  စုစုေပါင္း (၂၈၀၀၀) ဦးျဖစ္နုိင္ပါသည္။ ဆုိင္၀ီေျမာက္ပုိင္းေဒသတြင္ လူဦးေရး (၃၅၀၀)ခန့္ သိီေပါ နယ္တြင္ လူဦးေရ (၅၀၀၀)ဦး ေတာင္ပုိင္းနယ္တြင္ စုစုေပါင္း(၁၆၅၀၀)ဦးႏွင့္  ဆုိင္း၀ီ၏ေတာင္ပုိင္းနယ္တြင္ (၃၀၀၀)ဦးေနထုိင္ခဲ့ၾကပါသည္။

 ပုံ၏ခန့္မွန္းခ်က္အရ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း ရွိ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ သူတုိ့ကုိယ္တုိင္ ရွမ္းဘာသာ စကားေျပာေသာသူ  အမ်ားအျပားျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ ထုိစာရင္း မ်ားအရ သီေပါနယ္တြင္  မနိမ့္မျမင့္ လူဦးေရ ေပါင္း (၂၁၅၀၀)ဦး နွင့္ ေတာင္ပုိင္းနယ္တြင္လည္း တိုက္ရုိက္ ပါ၀င္္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ပါသည္။

ေက်းရြာမ်ားႏွင့္ ေနထုိင္ျခင္း

 အျခားေသာေတာင္တန္းေဒသ တုိင္းရင္းသား မ်ားကဲ့သုိ႔ တအာင္းလူမ်ိဳးမ်ား တစ္ခုလုံးႏွင့္ အျခားနယ္ေျမ ကုိ ဆုိလုိသည္ မဟုတ္ေပ။  ပေလာင္ေက်းရြာမ်ားကုိ အမ်ားဆုံး အေနျဖင့္ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း တြင္ ေတြ႕ရွိပါသည္။  သီေပါနယ္တြင္ ပေလာင္ေက်းရြာငယ္မ်ား သည္  ရွမ္းေက်းရြာမ်ားအၾကားတြင္ ေရာေနွာ ျဖန့္က်က္၍ ေနထုိင္လ်က္ရွိၾက ပါသည္။ ထုိ ရွမ္းေက်းရြာမ်ား အၾကားတြင္ အတူတူေနထုိင္ေနၾကေသာ္လည္း ေက်းရြာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပုိင္ကေတာ့ ရွမ္းလူမ်ိဳးကသာ အုပ္ခ်ဳပ္ပါသည္။   

ထုိစဥ္ “ဆုိင္၀ီ နွစ္ခု နွင့္ မုိးမိတ္  တုိ့၏ အုပ္ခ်ဳပ္မွဳ ပုံစံ အလားတူ စြာ ရွိပါသည္။ ေတာင္ပုိင္နယ္ တြင္ေနထုိင္ေသာပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား ေပါင္းစည္းညီညြတ္ျခင္းလကၡဏာ တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္။  ထုိေၾကာင့္ ေတာင္ပုိင္နယ္တစ္ခု တြင္ ပေလာင္ျပည္နယ္ တစ္ခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ သင့္ပါသည္။ ေစာ္ဘြား နွင့္ အၾကီးအကဲ ( ထုိအျပင္ ထုိ လူဦးေရး (၃၅၀၀) ခန့္  ထုိ ေရးတြက္မွဳ သည္ ဆုိင္၀ီ၏ ေျမာက္ပုိင္း (၇၅၀၀)ခန့္ရွိခဲ့သည္ဟု ေျမဧ၇ိယာတုိင္းတားခ်က္အရ   (၁၉၀၅ မတ္လ တစ္ရက္ေန့) ၁။”

 ပေလာင္ ေစာ္ဘြား(သုိ့မဟုတ္) နယ္ပုိင္ ရွိခဲ့ဘူးေသာ အထိမ္းအမွတ္  ထုိရွမ္းေက်းရြာမ်ားသည္  ေတာင္တန္းဗဟုိတစ္ေလ်ွာက္အေရွ႔ႏွင့္အေနာက္ သုိ့ေသာ္ ေတာင္ပုိင္းနယ္ေတာင္မွ  နုိင္ငံေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ ပူေပါင္းမွဳမ်ိဳးမရွိခဲ့ေပ။  ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္  မည္ကဲ့သုိ့ေသာ္အက်ိဳးတရား တစ္ခု မွ မပုိင္ဆုိင္ေသာ္ျငားလည္း သုိ႔ေသာ္  သူတုိ့၏ ရုိးရာဓေလ့ မ်ားကုိ ပုိင္ဆုိင္ပါသည္။  သူတုိ့သည္ မိမိအမ်ိဳးမ်ား၏ ရုိးရာဓေလ့မ်ားကုိ ထိမ္းသိမ္ေလ့ရွိပါသည္။   ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ေက်းရြာမ်ားသည္ ေတာင္တန္း ေတာင္ကုန္းေျမျမင့္ေပၚတြင္  အျမဲတန္း အိမ္ တည္ေဆာက္ကာ ေနထုိင္ၾကသည္ကုိ ေတြ႔ျမင္နုို္င္ပါသည္။ သူတုိ့သည္ ေယဘုေယယ်အားျဖင့္  ေတာင္ကုန္းေပၚ တည္ေဆာက္၍ အေ၀းမွ လွမ္း၍ ျမင္ေတြ႔နုိင္ပါသည္။ ေယဘုေယယ်ံအားျဖင့္ ရွမ္းေက်းရြာမ်ားနွင့္ ကြဲျပားျခားနားပါသည္။  ပေလာင္အိမ္မ်ားသည္ ျခံ၀င္း ခတ္၍ အမ်ားအားျဖင့္ ၀ါျဖင့္တည္ေဆာက္ျပိး ၀ရံတာ မ်ားလဲ ပါရွိပါသည္။  အျမင့္ပုိင္းတြင္တည္ေဆာက္၍ ေလဒဏ္ကုိလည္းခံနုိင္ရည္ရွိေအာင္  တည္ေဆာက္ထားပါသည္။ အမုိးမ်ားတြင္ ရုိးရာဓေလ့ သစ္သားမ်ားျဖင့္ အင္းအားေတာင့္တင္းေအာင္ လုပ္ျပီး အိမ္၏အမုိး အဂၤလိပ္အကၡရာ(V) ဗီ ပုံစံျဖင္ ့ အျမင့္ထပ္တူ တည္ေဆာက္ထားပါသည္။ စိတ္၀င္စားစရာ မွတ္သားဖုိ့ရန္ သရုပ္ေဖာ္ ရန္ အတြက္ “ “ခါပိုင္ေလ ”ေက်းရြာ ’’ မြန္အနမ္ ’’ေတာင္ေပၚတုိင္းရင္းသား အုပ္စု၀င္ျဖစ္ၾကေသာ  ျပင္သစ္ ၊အင္ဒုိ ခ်ိဳင္းနား  ၊အိမ္တည္ေဆာက္ပုံႏွင့္ ဓေလ့ တိက်စြာ တူညီၾကပါသည္။ ***

 အျမဲတန္း မဟုတ္ပဲ တစ္ခါတစ္ရံ အိမ္၏ပုံစံဒီဇုိင္း မ်ားကုိ လူဦးေရး ၅ဦး သုိ့မဟုတ္ မိသားစု ၆ ဦး ခန့္ေနထုိင္နုိင္ရန္ တည္ေဆာက္ပါသည္ဟု ထင္မိပါသည္။  လူဦးေရး မ်ားေသာ မိသားစုမ်ားသည္ အိမ္ကုိ ရွည္လ်ားစြာတည္ေဆာက္ျပီး အခန္းမ်ားဖြဲ့ကာ တစ္အိမ္တည္ စု၍ ေနထုိင္ၾကပါသည္။ အ၀င္တံခါးေပါက္ တစ္ခု တည္ ထားပါသည္။ ႏြားတင္ကုပ္ မ်ားကုိ လည္း သူတုိ့အိမ္ေအာက္ (သု္ိ့မဟုတ္) အိမ္အနီးတြင္ ထားေလ့ရွိပါသည္။ အိမ္မ်ားလညး္အမ်ားႏွင့္မတူတမူထူးျခားေသာ     တစ္ခုေသာအမွတ္အသားအေပါက္၌္္ ထား၍  ရြာ၀န္းက်င္း၏အေၾကာင္းကုိ ေျမ အဆင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးထားရွိကာ ၾကမ္းျပင္လုိင္းတစ္ခု ၾကား ၌ အိမ္နီးနားခ်င္ကုိအနီးတြင္ ေတာင္ျဖိဳးျပီး အိမ္တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ သုိ့ေသာ္ျငားလည္း အိမ္တည္ေဆာက္ေတာ့မည္ဆုိ လွ်င္ ေတာင္ေစာင္ ကုိ ထက္ျခမ္းေအာင္ ျပဳလုပ္၍ တည္ေဆာက္ကာ လမ္းကုိအလယ္ တြင္ ထားေလ့ရွိပါသည္။ မၾကာခဏ လမ္းၾကမ္းျပီး ေက်ာက္ခဲ အပုံ   မ်ားပုံထားရွိေလ့ရွိကာ မုိးရာသိီက်လာေသာအခါ လွည္းလမ္းနွင့္ လူသြားလမ္းခင္းရန္အတြက္ျဖစ္သည္။ မုိးရာသီ၌္ လမ္းမ်ားတြင္ ဗႊက္မ်ားျဖစ္ေလ့ရွိပါသည္။

ဘာသာေရးကုိးကြယ္မွဳမ်ား

 အိမ္၏တကာ့ အိမ္၏ အေကာင္းဆုံး သည္ကား ရြာသူရြာသားမ်ား စုေပါင္း၍ တည္ေဆာက္တားေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ဇရပ္သည္လည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအနီးတြင္ထားရွိပါသည္။ ရြာတုိင္းလုိလုိ ေစတီရွိပါသည္။ ပေလာင္ေဒသမ်ားတြင္ ေစတီမ်ားနည္းပါသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ အုတ္ႏွင့္ ရံပုံေငြအားနည္းေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္။  ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ အင္မတန္ သဒၶါတရားေကာင္းမြန္ေသာ ဘာသာေရး ကုိင္ရွိဳင္းေသာ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။  ဘာသာမဲ့ယုံၾကည္ ေသာပေလာင္လူမ်ိဳးမရွိပါ။ ေတာင္ေပၚေဒသ တြင္ ျခံေစာင့္ေသာ နတ္ ရြာကုိေစာင့္ေသာနတ္မ်ားကုိလည္း ယုံၾကည္ၾကပါသည္။ ရထားခရီး သြားဖူးေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ လားရွိဴး ႏွင့္မႏၱေလး သုိ့ မႏၱေလး မွ ရန္ကုန္သုိ့ ရထားခရီး ျဖင့္ ေဆာင္ရာသီတြင္ ေစာင္မ်ားျခၽံ၍ ရထားမ်ား ေစာင့္ေနၾကေသာ အမ်ိဳးသမီးၾကီးမ်ား တတိယတန္းခုံလက္မွတ္ ျဖင့္(သုိ့မဟုတ္) ပစၥည္းအထုပ္အပုိႏွင့္တူ ပလက္ေဖာင္ေပၚတြင္ေတြ႔ရေသာလူမ်ိဳးမ်ားမွာ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ ၾကပါသည္။ ထုိေနာက္ မႏၱေလး ျမိဳ့မွ ရခုိင္ဘုရား ႏွင့္ ရန္ကုန္ျမိဳ့မွ ေရႊတိဂုံဘုရားသုိ့  ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား အုပ္စုဖြဲ႕ျပီး ဘုရားဖူးထြက္တက္ပါသည္။ သူတုိ့၏ ကုိယ္တုိင္ယက္လုပ္ထားေသာ ေတာက္ပေသာ ရုိးရာ၀တ္စုံမ်ား ၀တ္ဆင္ျပီး၍ သဒၶါတရားအျပည့္ျဖင့္  ဘုရားဖူးေမ်ာ္ၾကကာ အျခားဘုရားဖူးမ်ားအား စိတ္အားရုံကုိ ဆြယ္ေဆာင္မွဳ အျပည့္ရွိပါသည္။

 သူတုိ့၏ ဘုရားဖူးအေပါင္းအသင္းမ်ားသည္ ထူးဆန္းေသာပုံေဖာ္၍  လက္ျဖစ္ရုိးရာ ၀တ္စုံ မ်ားျဖင့္  ၀တ္ဆင္ထားသည္ကုိလည္း အျခား ဘုရားဖူးမ်ားကုိ အံၾသဖြယ္ျဖစ္ေစပါသည္။ ဘာသာတရားပြဲ (သုိ့မဟုတ္ )အေသးစား ဘုရားပြဲေတာ္ စုေဆာင္စည္းရုံးျခင္း (သုိ့မဟုတ္) ပေလာင္ေဒသအနီးမွာ ေတာင္ပုိင္းနယ္ ႏွင့္ သီေပါနယ္ ေဘာ္ၾကိဳးဘုရားပြဲတြင္ ဆုိင္း၀ီကဲ့သုိ့ ေသာ ပြဲ တုိ႔တြင္မူ တစ္ခါတစ္ရံ ရာဂဏန္း အခ်ိဳ့ေထာင္ဂဏန္း ေသာ ပေလာင္တုိင္းရင္းသား တုိ့သည္ သဒၶါထက္သန္စြာ လာေရာက္၍ ဘုရားဖူးလာၾကပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ပေလာင္တုိင္းရင္းသားမ်ားသည္ နတ္ကုိးကြယ္ မွွဳကုိ နွစ္သက္ၾကပါသည္။ သူတုိ႔ေနရာေဒသမ်ား၌လည္း နတ္စဥ္ တည္ထားေလ့ရွိပါသည္။

 ရုိးရာနတ္ယုံၾကည္မွဳ သူတုိ့ကုိယ္တုိပင္္ ယုံၾကည္ၾကပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းမ်ားကုိ ေနာက္စာပုိဒ္တြင္ ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ ထုိစာပုိဒ္တြင္ ကတူလ္အမ်ိဳးမ်ား ႏွင့္ဆက္ႏြယ္လ်က္ရွိပါသည္။ “ (Professor Taylor)ပေရာဖက္ဆာ ေတလာ”က ကြ်နုိပ္တုိ့ကုိ ေျပာျပခ်က္အရ လူသားမ်ားဆင္းသက္ပုံယဥ္ေက်းမွဳအရ ( [1]*Primate Culture)  တုိင္းျပည္တုိင္း တြင္ တုိင္းရင္းသားမ်ားတစ္သိီးတစ္သန္႔ေနၾကသည္။ ဤကား လုိရင္းအခ်ဳပ္ေဖာ္ျပသည္။ ေရွးက်ေသာ အမ်ိဳးသားမ်ားအသက္ရွည္လာပုံ နွင့္ ေမွာ္ဆရာ အတက္ ဂုဏ္သတင္း မ်ားမွာအထူး ေက်ာ္ၾကားလွပါသည္။ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ပုံသ႑ာန္ ကုိ အထက္ပါေဖာ္ျပေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ား ႏွင့္ ခြ်တ္ယြင္းမရွိနုိင္ပါ။ သူတုိ့၏ေဒသမ်ား၏  ပုံျပင္အရ  သူတုိ႔၏အတက္ပညာသည္ ႏြားေပ်ာက္ျခင္း၊ ျမင္းေပ်ာက္ျခင္း ထုိျမင္း၊နြားေသျခင္းႏွင့္ဆုိင္ေသာ အတက္မ်ားကုိ စြမ္းအားတစ္ခုအေနျဖင့္ ေသခ်ာ စြာ တက္ကြ်မ္းၾကပါသည္။  ထုိေၾကာင့္ ဤ စာေရးသူသည္ ထုိအတတ္မ်ားကုိ သူတုိ့ထံမွ သင္ၾကားနုိင္ေသာ္ျငားလည္း အဓိကအားျဖင့္ အတိတ္နိမိတ္ မေကာင္းေသာအႏၱရာယ္။သုိ့ အသက္အႏၱရာယ္ျပဳမည့္လကၡဏာ အတတ္မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အမ်ားအားျဖင့္ တက္က်ြမ္းၾကပါသည္။ သုိ့ေသာ္ ယခု ေရးသာေသာေဆာင္းပါးမွာ  ဆုိင္၀ိီ ၌ ရွိေသာ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ အေၾကာင္းတရားအျဖစ္ မမွတ္ယူနုိင္ေပ။ အျခားျပင္သစ္အင္ဒုိးခ်င္းနားစေသာေဒသမွာ မွီတင္ေနထုိင္ေသာ ပေလာင္မ်ားကုိ ဆုိလုိသည္။

 ထုိေၾကာင့္ ပေလာင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ တန္းခုိးၾကီး ဘုရားမ်ားအား ဘုရားဖုူးထြက္ ျခင္း ျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကုိလဲ ထြန္းလင္းေတာက္ပေအာင္  လက္ေတြ႔က်င့္သုံးၾကပါသည္။  မွတ္သားဖုိ့ရာအသိတစ္ခုကေတာ့ ျမန္မာနုိင္ငံတြင္ ပေလာင္ဘာသာစကားမ်ားသည္ ရုံးသုံးဘာသာစကားအျဖစ္သုိ့မေရာက္ ရွိနုိင္ခဲ့ေပ။ သာမာန္အားျဖင့္ ေတာင္ေပၚသားမ်ား၏ ရုိးရာပုံျပင္ တြင္တသီးတျခားျဖစ္ေနပါသည္။လူသူမနီးေသာေနရာေတာင္တန္းေပၚတြင္စုိက္ပ်ိဳးေရးအသက္

ေမြး၀မ္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္  သူတုိ့၏ ကုိယ္ပုိင္ယုံၾကည္ထားေသာ ဘာသာတရာမ်ားႏွင့္ေနထုိင္က်င့္သုံးၾကျပီး  ျမန္မာျပည္ တြင္ေနထုိင္ေသာအျခားေတာင္ေပၚသားမ်ားႏွင့္ အေပ်ာ္ခရီးမ်ားထြက္ျခင္း ၊ေရာေနွာေနထုိင္ျခင္း၊ ဘာသာေျပာင္းျခင္းစသည္ လုံး၀မရွိခဲ့ပါ။  မိမိျမိဳ႔ႏွင့္ အနီးဆုံးေစ်း၀ယ္ျခင္း တစ္ခါတစ္ရံသာ ရွိတက္ပါသည္။ ပေလာင္ေက်းရြာမ်ားသည္ ျမိဳ့ႏွင့္ အင္မတန္ ေ၀းပါသည္။ သူတုိ့ကုိ ေထာက္ပံကူညီေပးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားမရွိသေလာက္ပင္။ ဒါေပမဲ့ သူတုိ့သည္ ထုံးစံအားျဖင့္ ေနထုိင္မွဳပုံစံ အက်ဥ္းဆုံးလူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ၾက ပါသည္။

---

[1]  (Primate Culture, Ed ,1902, Chapter IV Page 118)