ပေလာင္ရုိးရာအကပေဒသာ

ပန္စရီေက်းရြာ ယာဆင္မ်ား အက (သက္ၾကီးပုိင္း) ျဖစ္ပါသည္။ သက္ၾကီးေသာ္ လည္း စိတ္အာဟာရ မ်ား ျဖည့္ရန္ လုိအပ္ပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ေသာကကကင္းေ၀း ေနနုိင္ရန္ စိတ္ဖိစီးမွဳ ပေပ်ာက္ေအာင္ ( သုိ့မဟုတ္)မိမိၾကိဳးစားျဖည့္ဆီ ေနေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမ်ား ေအာင္ျမင္ေသာအခါ ၀မ္းေျမာက္ပီတိဂြမ္းဆီထိသုိ့ အလား ပေလာင္အဖြားမ်ားကသက္ၾကီးပုိင္အုိးစည္မ်ားႏွင့္အတူ စည္းနဲ၀ါ ကုိက္ညီစြာျဖင့္ကျပေနၾကပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ သူတုိ့၏ေစတနာ ျဖဴစင္ေနေသာ ရတနာသုံးပါးအေပၚ နက္ရွိဳင္းစြာယုံၾကည္မွဳ သည္ကာ အင္မတန္ မွ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ယူစရာ ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ေအာ္ ......ေစတနာသည္ အလုပ္ဟု ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ေဟာ္ၾကားခဲ့ေပသည္။ အလုပ္ေကာင္းသာလုပ္ပါ၊ မုခုကံေကာင္းေစရမည္။

ပေလာင္ရုိးရာအကပေဒသာ( ႏွစ္သစ္ကူးပြဲေတာ္)

နမ့္ေတြေက်းရြာ၊ နမ့္ဆန္ျမိဳ့နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း။

ပေလာင္ရုိးရာအကပေဒသာ(ႏွစ္သစ္ကုူးပြဲေတာ္)

ဲျမိဳ့သစ္ေက်းရြာ၊ မုိင္ေငါ့ ျမိဳ့နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပုိင္း။

တရားေဟာရာ၌ ကြ်မ္းက်င္ေသာ သာမေဏငယ္တစ္ပါး

ေရွသေရာအခါ၊ အိႏၵိယတြင္ ရာဇျဂိဳလ္ျပည္၌ ျမင့္ျမတ္ေသာအမ်ိဳးျဖင့္ အလြန္လွပေသာ သမီး တစ္ဦးရွိခဲ့ေလသည္။ သူမသည္ နုပ်ိဳေနေသာအခ်ိန္မွာပင္ ဘာသာေရးအလြန္ကုိင္ရွိဳင္းေသာ အမ်ိဳးသမီးေလးတစ္ဦ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိေနာက္ သူမ၏ မိဘနွစ္ပါးအား ဘိကၡဳနီမ ျဖစ္ရန္ ခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါသည္။ သုိ့ေသာ္ မိဘမ်ားကခြင့္မျပဳခဲ့ပါ။ မိဘမ်ား၏၀တၱရားအတုိင္း မင္းသားတစ္ေယာက္နွင့္ အိမ္ေထာင္ခ်ေပးခဲ့ပါသည္။ အိမ္ေထာင္ျပဳျပီးေသာ္ မၾကာမွီ ခင္းပြန္းထံ ခြင့္ေတာင္း၍ ခင္းပြန္း၏ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ဘိကၡဳနီမ ၀တ္ခဲ့ပါသည္။ သုိ့ေသာ္ သူမသည္ ကုိယ္၀န္ရရွိေနသည္ကုိလည္း မသိခဲ့ေပ။ သူမ သည္ ေဒ၀ဒတၳ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းတြင္ ရဟန္းမ၀တ္ခဲ့ပါသည္။ သူမ ဘြဲ့နာမည္မွာေဒ၀ဒတၳေထရီ ျဖစ္ပါသည္။ သူမ ကုိယ္၀န္ရရွိေနသည္ကုိ အျခားရဟန္းမမ်ားက သိခဲ့၍ လူ၀တ္လဲ ရန္ ထုိ ရဟန္းမအား အမိန့္ေပးေလသည္။ လူထြက္ျပီးသည္ေနာက္ ထုိအမ်ိဳးသမီးငယ္မည္သူမ်ွ သူမကုိ မကူညီခဲ့ေပ။ ေနရာမေပးခဲ့ပါ။ ထုိေၾကာင့္ သူမသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ အေၾကာင္းစုံးေလွ်ာက္ထား ခဲ့ပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ၀ိသာခါဘိကၡဳနီေက်ာင္းသုိ့ သူမအား ပုိ့ခဲ့ပါသည္။ ၀ိသာခါ ဟူသည္ ဘိကၡဳနီမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။ ထုိကေလးမသည္ ကေလးမ၏အေျခအေနမ်ား စစ္ေဆးရန္ ပုိ့ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ၀ိသာခါနွင့့္အျခားရဟန္းမ အတူ သူမအားေသခ်ာ ကုိယ္၀န္အေၾကာင္းကုိစစ္ေဆးျပိးီ၍ သူမ ဘိကၡဳနီမ မ၀တ္ခင္က ရခဲ့ေသာ ကုိယ္၀န္သာျဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိေၾကာင့္ သူမအား အျပစ္မရွိခဲ့ပါ ဟု ရဟန္းမမ်ားက သိခဲ့ၾကပါသည္။
ျမတ္စြာဘုရားက သူမအား ၀ိသာခါဘိကၡဳနီမေက်ာင္း ကုိ ေနရန္ ခြင့္ျပဳခဲ့ေလသည္။ ထုိေနာက္ အမ်ိဳးသမီးငယ္ လုိအပ္ေသာအရာမွန္သမ်ွ ျဖည့္ဆီေပးခဲ့ၾကသည္။ ရက္အနည္းငယ္ ၾကာေသာအခါ ထုိကေလးအား ေမြးဖြားခဲ့ေလသည္။ တစ္ေန့ေသာ္အခါ ဘုရင္ၾကီ ေကာသလမင္းသည္ ဘိကၡဳနီမေက်ာင္းအနီး ၾကြခ်ီေတာ္မူခဲ့သည္။ ထုိေနာက္ ရဟန္းမေက်ာင္းမွ ကေလးငုိးသံကုိ ၾကားရ၍ ထုိအေၾကာင္းကုိ စုံးစမ္းခဲ့ပါသည္။ အေၾကာင္းစုံးသိေတာ္မူျပီးသည့္အခါ ဘုရင္ၾကီးသည္ ထုိကေလးငယ္အား နန္းေတာ္ထဲသုိ့ မင္းသားအျဖစ္ ေမြးစားခဲ့ပါသည္။
မိခင္၏နုိ့ရည္ကုိ ေကာင္းမြန္စြာတုိက္ေက်ြးခဲ့ပါသည္။ ထုိကေလး၏ နာမည္ကုိ “ ကႆပ’’ ဟု မွည့္ေခၚလုိက္ေလသည္။ ထုိေနာက္ ကႆပ မင္းသားသည္ ၾကီးျပင္လာေသာအခါ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအတူေစာ့ ကစားေနစဥ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက သူတုိ့၏ မိဘအေၾကာင္းကုိေျပာဆုိခဲ့သည္ ကုိ မင္းသားေလးက ၾကားခဲ့ရပါသည္။ မင္းသားေလးသည္ ေတြးေတာၾကံစည္၍ ေနေလ၏။ “ ကြ်နု္ပ္၏မိဘမ်ားက အဘယ္သူနည္း “ဟု သိခ်င္ေနေလသည္။ ထုိေနာက္ ဘုရင္အနီးထံသြား၍ ေမးေလ၏။ ဘုရင္းက သားေတာ္ သင့္၏အေမကား ဘိကၡဳနီျဖစ္ပါသည္ ဟု ေျပာေလ၏။
ထုိေၾကာင့္ မင္းသားေလသည္ ရဟန္းျဖစ္ျခင္းေၾကာင္းကုိ ဘုရင္မင္းျမတ္ထံ သံေတာ္ဦးတင္လုိ္က္ေလသည္။ ဘုရင္က ခြင့္ျပဳေတာ္မူခဲ့၍ သာမေဏကုိ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က ၀တ္ေပးေတာ္မူျပီ၍ ျမတ္စြာဘုရား၏အနီးတြင္ ေနထုိင္ခဲ့ပါသည္။ ျမတ္စြာဘုရား သည္ ထုိ ရဟန္းငယ္အား ေမတၱာျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ထုိေနာက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ က ထုိရဟန္းငယ္၏ဘြဲ့အမည္ကုိ ကုမာရကႆပ ဟု မွည့္လုိက္ေလသည္။
သာမေဏငယ္ကုမာရကႆပသည္ တရားမ်ားကုိ ေကာင္းမြန္စာ ေလ့လာသင္ယူေနပါသည္။ တရားေဟာ္ရာ၌လည္းလိမ္မာကြ်မ္းက်င္ေသာသာမေဏငယ္တစ္းပါးျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိေၾကာင့္ ကုမာရကႆပ သည္ရြယ္ငယ္ေသာအခ်ိန္၌ ရဟႏၱာအျဖစ္သုိ့ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။
ဥပမာ။ ။ ဘုရင္မင္းျမတ္က ပါယာသီ က သာမေဏကုမာရကႆပ ၏တရားေတာ္ကုိ နားယူခဲ့ပါသည္။ တရားနားယူေတာ္မူသည့္ေနာက္ ရွင္ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္ သုိ့ထပ္မံ၍ တရားေတာ္မ်ားကုိ နားယူခဲ့ပါသည္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားအၾကားမွ သာမေဏေလး ကုမာရကႆပ က တရားေဟာမွဳ အေတာ္ဆုံးဆု ကုိ ေပးအပ္ျခင္းခံခဲ့ရပါသည္။ ရွင္ ကုမာရကႆပ တရားေဟာ္ရာ၌ ပင္တုိင္းျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ နာမည္ေက်ာ္ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ အခ်ိန္ၾကာေသာ္အခါ သူ၏မယ္ေတာ္ကုိ ေတြ့ခဲ့ပါသည္။ မယ္ေတာ္ၾကီးအား တရားေရေအးအျမိဳက္တုိက္ေကြ်းေတာ္မူခဲ့၍ သူ၏မယ္ေတာ္ၾကီးလည္း ရဟႏၱာမ အျဖစ္သုိ့ေရာက္ခဲ့ပါသည္။

မိဘမ်ားကုိရုိင္ပင္ကူညီျခင္းႏွင့္ ေက်းဇူးသိတက္ျခင္း

ကေလးမ်ားအား ယဥ္ေက်းမွဳ သင္ၾကားေနေသာရဟန္းငယ္တစ္ပါးရွိပါသည္။ သုူ ၏ဘြဲ့နာမည္မွာ အရွင္ မိလိေဒ၀ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိရဟန္းငယ္သည္ ကေလးမ်ားအား မိဘမ်ားကုိ ကူညီရုိင္ပင္ျခင္းနွင့္ မိဘေက်းဇူူးသိတက္ရန္ သင္ၾကာေပးေနပါသည္။ အရွင္မိလိယသည္ ေရွ့ဦးစြာကေလးမ်ား အား “ သင့္တုိ့ အားလုံး ရတနာ သုံးပါး ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္ေၾကာင့္ မဂၤလာတရားႏွင့္ျပည့္စုံပါေစ” ဟု ႏွတ္ခြန္းဆက္သပါသည္။ ကေလးမ်ား ကလည္း ျပန္လည္းရ္ အရွင္အား မဂၤလာတရားႏွင့္ျပည့္စုံပါေစ ဟု ျပန္ေျပာၾကပါသည္။
ေကာင္းပါျပီး ကေလးတုိ့အားလုံးထုိင္ၾကပါ ရဟန္းငယ္က ေျပာဆုိေလသည္။ ထုိျပင္ ေက်ာင္းသုိ့မလာမီ မိဘမ်ား ရွိခုိးၾကရန္ႏွင့္ ထုိကဲ့သုိ့ျပဳလုပ္ေသာ ကေလးမ်ားသည္ ေကာင္းေသာ လိမ္မာေသာကေလးမ်ားျဖစ္ၾကသည္ ဟု ဆက္လက္သင္ၾကာေပးပါသည္။
အရွင္မိလိယေဒ၀က ဤကဲံသုိ့ေျပာဆုိခဲ့ေလသည္။ “ငါသည္ ရဟန္းမ၀တ္ခင္ကတည္းက မိဘမ်ားကုိရွိခုိးေလ့ရွိပါသည္။ မိဘမ်ားသည္ သားသမီးတုိ့၏အနာဂတ္ဘ၀ သာယာလွပေစရန္ ၾကိဳးစား၍ အလုပ္လုပ္ကုိင္ရပါသည္။ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးပါရသည္။ ထုိ့ေၾကာင့္ မိဘေမတၱာမ်ားသည္ အနာဂတ္သားသမီးတုိ့၏ဘ၀ လွပေအာင္ ၾကိဳးစားေပးပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ငါ့တုိ့ ေမြးကတည္းက စကားမေျပာတက္ခင္မွာ အရာ၀တၳဳမ်ားလုိခ်င္ေသာ္အခါ ငုိး၍သာေတာင္းတက္ပါသည္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ မိဘမ်ားက ေမတၱာျဖင့္ ေခ်ာ့သိပ္ေပးခဲ့ပါသည္။ မိမိအညစ္အေၾကးမ်ားလည္းသုတ္္တင္ေပးခဲ့ပါသည္။ မိခင္က ၾကီးျပင္လာေအာင္ နုိ့ရည္ခ်ိဳျဖင့္ တုိက္းေက်ြးခဲ့ပါသည္။ ဖခင္က မိသားစုစား၀တ္ေနေရး ေျပလည္းေစရန္ နဖူးမွေျခအထိ ေခြ်းမ်ား က်သည့္အထိအလုပ္မ်ားကုိ ၾကိဳးစားလုပ္ကုိင္ခဲ့ပါသည္။ ဖ်ားနားခဲ့ေသာ္ ေဆးမ်ားကုိလညး္ကုသေပးခဲံပါ သည္ ဟု ရဟန္းက သင္ျပေပးေလသည္။
မဟိလိက “ သူမမူၾကိဳတန္းေက်ာင္းတက္စဥ္ ေက်ာင္းသုိ့ သူမ၏္အေမ လုိက္ပုိ့ေပးခဲ့သည္ “ ဟု ေျပာေလသည္။
ထုိေနာက္ စာသင္ျပိးေက်ာင္းဆင္ခ်ိန္တြင္ သူမ၏အေမ လာၾကိဳေပးသည္ ဟု သိီလိနီက ေျပာဆုိခဲ့ပါသည္။
မအေမာဒကလည္း သူမ၏အေဖ က ေက်ာင္းဆင္ခ်ိန္တြင္ သူမအားလာၾကိဳေပးခဲ့ပါသည္ ဟု ေျပာဆုိေလ၏။
ေကာင္းပါျပီး ဟု အရွင္ က ေျပာဆုိကာ ကေလးမ်ားတုိ့ မိဘမ်ား က သင့္တုိ့အေပၚ ဘာေတြ လုပ္ေပးပါသနည္း ဟု ေမးခဲ့ပါသည္။ ထုိ အခ်ိန္တြင္ ကေလးေက်ာင္းသား၊သူမ်ားက အသိီးသီ ျပန္ေျဖဆုိၾကပါသည္။
အခ်ိဳကေလးမ်ားက ေရခ်ဳိေပးေနပါသည္။ အခ်ိဳ့ေသာကေလးမ်ားက အ၀တ္ေလ်ာ္ေပးေနပါသည္။ ေခါင္ဖီးေပးေနပါသည္ ေက်ာင္းသြားရန္ အစားအေသာက္ ႏွင့္မုန့္မ်ားကုိလည္း မိဘမ်ားကျပင္ ဆင္ေပးခဲ့ပါသည္ဖခင္သည္ လည္းအရုပ္မ်ား၊ကစားစရာမ်ား၊ ၀ယ္ေပးခဲ့ပါသည္ ဟု အတန္းထဲရွိကေလးမ်ားအသီးသီးက ျပန္လည္ေျဖဆုိ ၾကပါသည္။
ရဟန္းငယ္က ဆက္လက္ျပီး ကေလးမ်ားအား သင္ၾကားေပးေလ၏။ အေျပာ၊အဆုိ၊ ယဥ္ေက်းရန္၊ အ၀တ္မ်ားကုိ သပ္ယပ္စြာ ၀တ္ဆင္ရန္၊ အစားအေသာက္ အစရွိသည္မ်ားကုိ မိဘမ်ားက လက္ဦးဆရာမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ထုိအျပင္ ဘုရားကုိ ပန္းကပ္တက္ေအာင္သင္ေပးျခင္း၊ အေျပာအဆုိ၊အေနအထုိင္မ်ား၊ သားသမီးမ်ားအား လိမ္မာေရျခား ရွိလာေစရန္ သင္ေပးၾကပါသည္။
ထုိေၾကာင့္ ကေလးတုိ့… မိဘမ်ားသည္ မည္မ်ွတန္းဖုိးၾကီးသနည္း။ မိဘဂုဏ္ေက်းဇူးၾကီးမာေၾကာင္းကုိ ရ ဟန္း ငယ္က သင္ၾကားေပးပါသည္။
ရဟန္းငယ္က..ငါသည္ မိဘမ်ားအား ပန္းျဖင့္ ကန္ေတာ့ေလ့ရွိပါသည္။ ျပီးေနာက္ အိပ္ယာမ၀င္ခင္ မိဘတုိ့ဂုဏ္ရည္မွန္းရ္ ရွိခုိးျပီးမွ အိပ္ယာ၀င္ေလ့ရွိပါသည္။ မိဘမ်ား၏ ဂုဏ္မ်ားကုိ အျမဲေအာက္ေမ့သတိရေနေသာသားသမီးမ်ားသည္ ေဘးအတန္တန္ ရန္အသြယ္သြယ္ အႏၱရာယ္ ဟူသမ်ွ တုိ့သည္ ကင္းရွင္ပေပ်ာက္လိမ့္မည္။ ကေလးတုိ့. ေကာင္းေသာ ကုိယ္အမူအရာ၊ႏွဳတ္အမူအရာ ႏွင့္ စိတ္အမူအရာမ်ား ေရးျပခဲ့ပါသည္။ ကေလးတုိ့အားလုံး မိဘတုိ့အေပၚ ေက်းဇူးတရားသိတက္ရမည္။
အခ်ိဳ့ကေလးမ်ားက ကုလားထုိင္ေပၚထုိင္ေနစဥ္ မိဘမ်ား ၀င္လာေသာအခါ ေနရာထေပးျခင္း၊
ေနရာေပးျခင္း စသည္ မိဘမ်ားကုိရုိေသရပါမည္။ မိဘမ်ား စိတ္ဆင္းရဲေစမည့္ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္စသည္မ်ားကုိ ေရွာင္ရွာရပါမည္။
ေအာက္ပါအတုိ္င္းကေလးမ်ား အားလုံးလုိ္က္နာရမည္..
၁။ မိဘစကားမ်ားကုိ နာေထာင္ရမည္။
၂။ အိမ္တြင္းႏွင္အိမ္အျပင္ဘက္ မိဘမ်ားအား ၀ုိင္း၀န္ကုူညိီလုပ္ကုိင္ရမည္။
၃။မိိမိ က မိဘမ်ားကုိ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ေနထုိင္ရပါမည္။
၄။မိမိ ေၾကာင့္အျခားသူမ်ားအား စိတ္ဆင္းရဲမွဳမျဖစ္ေအာင္ ေနထုိင္ရပါမည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါ အမူအရာမ်ား ျပည့္စုံေသာကေလးမ်ားသည္ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္ေသာ ဗုဒၵဘာသာ၀င္ ကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။
မွတ္ခ်က။္ သီရိလကၤာနုိင္ငံ၏ ဓမၼစာသင္ေက်ာင္း(ဆန္ေဒးစကူး)တတိယတန္း သင္ခန္းစာ(၉)မ်ားကုိ ျမန္မာဘာသာဆီေလ်ာေအာင္ျပန္ဆုိထားပါသည္။

ဘဝေပ်ာ္ရႊင္နည္းမ်ား

ဘဝေပ်ာ္ရႊင္နည္းမ်ား

(၁) ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အရာေတြကို စုေဆာင္းပါ

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခ်စ္ျခင္းတစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ကိုယ့္အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အရာေတြကို စုေဆာင္းပါ၊ သိုေလွာင္ပါ။ ဒီေန႔မွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္စရာငါးခုကို မွတ္သားပါ။ မွတ္သားထားတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို မွတ္စုစာအုပ္မွာ ညႇပ္ထားပါ။ စိတ္ညစ္ဝမ္းနည္းတဲ့အခါ ဒါမွမဟုတ္ လိုအပ္တဲ့အခါ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းမွတ္စုကို ထုတ္ဖတ္ပါ။ ေႏြးေထြးတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းေတြကို အသစ္တဖန္ ျပန္ခံစားမိပါလိမ့္မယ္။

(၂) ၾကည္ႏူး၊ ဂရုစိုက္တဲ့ စကားကိုေျပာပါ

လူတိုင္းလူတိုင္း ၾကည္ႏူးတဲ့စကား၊ ဂရုစိုက္တဲ့စကားကို ႏွစ္သက္ၾကတယ္၊ လိုအပ္ၾကတယ္။ ဂရုစိုက္စကားတစ္ခြန္းဟာ သဲကႏၱာရက အိုေအစစ္နဲ႔တူတယ္။ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတဲ့ စိတ္ဝိညာဥ္ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္သလို လူ႔စိတ္ကိုလည္း လန္းဆန္းေပ်ာ္ရႊင္ေစတယ္။

(၃) လမ္း ေကြ႔ပတ္သြားပါ

ပတ္ဝန္းက်င္အသစ္က သစ္လြင္တဲ့အေတြးေတြကို ရေစတယ္။ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးခဲ့တဲ့ ရႈခင္းျမင္ကြင္းေတြက ထူးဆန္းအံ့ၾသမႈေတြ အမ်ားဆံုးေပးႏိုင္တယ္။ လမ္းသြယ္၊ လမ္းေျမာင္ထဲ ေကြ႔ပတ္ဝင္ၾကည့္ပါ။ အေဝးေျပးလမ္းမကို စြန္႔ခြာၿပီး အေရာင္စံုတဲ့ ၿမိဳ႕လမ္းေလးေတြထဲ ေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ။ သြားမယ့္ေနရာရဲ႕ တစ္ကီလိုမီတာအလိုမွာ ကားရပ္ၿပီး လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ၾကည့္ပါ။ လမ္းေဘးက လွပတဲ့ရႈခင္းေတြကို ခံစားမိပါလိမ့္တယ္။

(၄) အေရးမပါတဲ့ အလုပ္ကို တမင္လုပ္ပါ

တကယ္လို႔ သင္လမ္းေလွ်ာက္တတ္ရင္ သင္ကတတ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လို႔ သင္စကားေျပာတတ္ရင္ သင္သီခ်င္း ဆိုတတ္လိမ့္မယ္။ ဘဝဆိုတာ အေရးမပါ၊ ၿငီးေငြ႔တဲ့အရာေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအရာေတြကို ႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔ ခံစားခဲ့ရင္ သာမန္လြန္းတယ္ဆိုတဲ့ အရာမွာေတာင္ သစ္လြင္ျခင္းေတြ ရွိႏိုင္ပါတယ္။

ဥပမာ--- မနက္အိပ္ရာထခ်ိန္ ကိုယ့္ေဘးပတ္ဝန္က်င္က လူကို "ေကာင္းေသာ မနက္ခင္းပါ"လို႔ ႏႈတ္ဆက္မယ္။ သြားတိုက္ခ်ိန္မွာ မွန္ထဲက ကိုယ့္ပံုရိပ္ကို ၿပံဳးျပမယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အေရးမပါတဲ့ အိမ္အလုပ္ေတြကို ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္နဲ႔ လုပ္မယ္။

(၅) မွတ္စုေရးပါ

ေတြးေတာျခင္းဆိုတာ အဖိုးတန္တဲ့ရတနာလို႔ သင္ထင္မိမွာ မဟုတ္ဘူး။ သင့္စိတ္ထဲက အရာေတြကို ခ်ေရးၿပီး ထြက္ေပါက္ေပးပါ။ ကဗ်ာတိုေလးျဖစ္ျဖစ္၊ ရိုးရွင္းတဲ့ဝါက်ျဖစ္ျဖစ္ သင္ေတြးေတာမိတာေတြကို ခ်ေရးပါ။ သင္ႏွစ္သက္တဲ့ ပံုစံအတိုင္း စိတ္ႀကိဳက္ေရးပါ။ ေန႔စဥ္ဘဝကို ေရးမွတ္ျခင္းျဖစ္ သင့္ေတြးေတာမႈေတြ ပိုတိုးတက္လာပါလိမ့္မယ္။

(၆) မလိုတဲ့ပစၥည္းေတြကို လက္ဆင့္ကမ္းပါ

ဆံုးရႈံးသြားတဲ့အရာေတြကို ျပန္လိုခ်င္စိတ္ရွိမရွိ စာရင္းတစ္ခုျပဳပါ။ မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္း.. ဥပမာ... ေဘာလ္ပင္၊ ပိုစတာ၊ စကၠဴပံုး၊ လိပ္စာကတ္... စတာေတြကို သပ္သပ္စီခဲြၿပီး သိမ္းထားသင့္တာ သိမ္းထား၊ ျပဳျပင္စရာကို ျပဳျပင္၊ ပစ္သင့္တာကိုပစ္ပါ။ မလိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြကို လက္ဆင့္ကမ္း၊ ေပးေဝတာဟာလည္း အႏုပညာတစ္မ်ဳိးျဖစ္တယ္။

(၇) မိဘေတြနဲ႔ မိသားစုသမိုင္းအေၾကာင္း စကားလက္ဆံုေျပာပါ

သင့္ေဘးက နီးကပ္တဲ့ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းကို ဂရုစိုက္ပါ။ အခ်င္းခ်င္းၾကားက သံေယာဇဥ္ကို တန္ဖိုးထားပါ။ မိသားစုအသိုင္းအဝိုင္းကို ခ်စ္ခင္ပါ။ မိသားစုသမိုင္းအေၾကာင္း ေျပာဆိုေမးျမန္းပါ။ မိသားစုနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ရုပ္ပံုေတြကို ပံုေဖာ္ေရးဆဲြပါ။ မိဘေတြရဲ႕ဓာတ္ပံု၊ ငယ္ဘဝပံုေတြကို ကူးယူၿပီး လြယ္ကူတဲ့စကားလံုးေတြနဲ႔ ပံုေဖာ္ပါ။ မိသားစုအခ်င္းခ်င္း ပိုနီးကပ္ တြယ္တာပါလိမ့္မယ္။

(၈) ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္အတြက္ အလုပ္တစ္ခုလုပ္ပါ

ဘယ္လို အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ သင့္ေန႔စဥ္ဘဝကို ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းသံစဥ္ေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါေစ။ ကိုယ့္ကိုယ္ ထူးဆန္းအံ့ၾသေအာင္ လုပ္ပါ။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေပြ႔ဖက္ပါ။ ထိုးထြင္းဉာဏ္ရွိရင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္တိုင္အတြက္ လုပ္ခ်င္တာေတြကို စာရင္းျပဳပါ။ ဥပမာ--- စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ လႈပ္ရွားမႈတစ္ခုခုကို အားလပ္ခ်ိန္ရွိတာနဲ႔ လုပ္တာမ်ဳိး၊ ေန႔တိုင္း ကိုယ့္ကိုယ္ လက္ေဆာင္တစ္ခုေပးတာမ်ဳိး (ဥပမာ-- ေရစိမ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႏွစ္သက္တဲ့သီခ်င္းေခြကို နားေထာင္တာပဲျဖစ္ျဖစ္) ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္အမွားလုပ္ခဲ့မိတာကို ကိုယ္တိုင္ခြင့္လႊတ္တာမ်ဳိးျဖစ္ျဖစ္...

(၉) တစ္မိနစ္အခ်ိန္နဲ႔ လွပတဲ့အရာကို ခံစားပါ

စိတ္ကိုေျဖေလ်ာ့ၿပီး တစ္မိနစ္အခ်ိန္နဲ႔ ဘဝထဲက တိုေတာင္းေသးငယ္တဲ့အရာေတြကို ခံစားၾကည့္ပါ။ ဥပမာ--- ပန္းရနံ႔ကို ရွဳရွဳိက္တာမ်ဳိး၊ ၾကည္လင္တဲ့ ကန္ေရျပင္ကို ၾကည့္တာမ်ဳိး၊ ေနဝင္ေနထြက္ခ်ိန္ကို ခံစားတာမ်ဳိး၊ ေတာအုပ္ရဲ႕ရနံ႔၊ ေႏြးေထြးတဲ့ေနေရာင္ျခည္၊ ေအးျမတဲ့ ေလေျပ၊ လွပတဲ့သက္တန္႔ စတာေတြကို ခံစားၾကည့္ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ အခ်ိန္တစ္မိနစ္ေပးပါ။

(၁ဝ) ေန႔ရက္တိုင္းကို ဆန္းသစ္ပါ

အရာရာကို ဆန္းသစ္ႏိုင္ပါတယ္။ စိတ္ခံစားခ်က္ေနာက္လိုက္ၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီကို အေရာင္ေျပာင္းဆိုးႏိုင္တယ္၊ ေရေမႊးေျပာင္းသံုးႏိုင္တယ္၊ ဆံပင္ပံု ေျပာင္းႏိုင္တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အဝတ္အစားကို တျခားစတိုင္ ေျပာင္းလဲဝတ္ဆင္တာမ်ဳိး လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

***မူရင္းမွာေရးထားတာက ေပ်ာ္ရႊင္နည္း(၅ဝ)ပါ။ (၅ဝ)ထဲကေန ကၽြန္မႀကိဳက္ႏွစ္သက္တာ၊ သင့္ေလ်ာ္တာကို ေရြးခ်ယ္ဘာသာျပန္ပါတယ္။ က်န္ေနတဲ့အခ်က္ေတြကို ဆက္လက္ဘာသာျပန္ပါဦးမယ္။

မူရင္း-- http://space.atmovies.com.tw/space/space.cfm?action=data&type=clist&CID=GB&sid=156223&mid=0&page=32

ႏိုင္းႏိုင္းစေန ဘာသာျပန္သည္

မွတ္ခ်က္။ ။ နုိင္းနုိင္းစေနဘေလာက္မွကူးယူေဖာျ္ပပါသည္။